Vivianne

Moet & Chardon :Fata morgana ?

De afgelopen dagen afgezien. Te heet.  Waarom lopen naar Rome ?

Je kan toch ook met Ryan Air vliegen. Groei ik wel weer overheen.

Ontmoeting met Vivianne.

Vivianne gepensioeneerd Champagne- boerin
met haar eigen merk

Vivianne is 76 jaar jong. Zij was mijn laatste slaapadres. En niet de minste plek. Wat een authenticiteit.  Heerlijk om met haar te praten. Een cadeau. Ze heeft niets op te houden. Puur natuur.

Op haar 32ste was ze al weduwe met 2 jonge kinderen. Kanker. Haar zoon is ook Champagne- boer en hij leeft nog dankzij de vooruitgang van de medische wetenschap. Hij had hetzelfde als zijn vader.

Vivianne is nooit hertrouwd en heeft met veel know how en wilskracht het bedrijf van hun samen voortgezet. In de oogsttijd werkten er wel 20 mensen bij haar. Zij was de manager en zag snel wie wel goed werk leverde en wie ze diende te lozen.

Ze heeft 4 kleinkinderen gelijkelijk verdeeld over haar dochter en zoon.

Haar huis waar ze alleen woont  was een georganiseerde chaos. Ze is kerngezond zoals ze zelf zegt. Alleen heeft ze reuma in haar handen waar ze zichtbaar last van heeft. Dat verklaart deels ook het rommelige. Haar dochter en 2 van haar kleinkinderen wonen in de buurt en springen bij als dat nodig is. Vivianne zal er zelf niet om vragen.
Daarnaast zorgt Vivianne voor de ganzen van haar dochter in de buurt . Op tijd voeren. Ze rijdt nog auto.
Trepail is een dorpje zoals er velen zijn in Frankrijk.
Sterk vergrijsd en alleen een boulangerie. Haar boerenhoeve ligt midden in het dorp. Ik heb boven  2 keer mijn hoofd gestoten aan een van de eiken balken, die niet erop berekend is, dat 300 jaar na dato de mensen een stuk langer zijn.

Ze geniet van de Pelerin/ pelgrims.

Minimaal 3 dagen in de week heeft ze er een. Heerlijk eigen plekje had ik bij haar. Feitelijk een appartement incluis toilet en douche. Ze kookte voor me. Om 19.30 uur kon ik aanschuiven.

Op de binnenplaats was het lekker koel incluis een goed gevulde ijskast met alle Fata Morgana maar dan echt.

Vivianne had ook twee jonge ganzen, die ze uit het ei gelijk heeft opgenomen. Het eerste levend wezen dat een gans ziet beschouwt deze als zijn/ haar moeder.  Zie op you tube: Professor Lorentz.
De ganzen lopen overdag over de tegelvloer in de keuken ( inderdaad uitkijken waar je loopt ) en laten de hele dag van zich horen. Never a dull moment zogezegd. Ze vinden het heerlijk in je hand te zitten. Soms zet ze ze buiten of in een andere ruimte als het gekwaak zelfs haar te veel wordt.

Ik vond het geweldig. De jonge ganzen vielen soms op haar schouders in slaap. Elke schouder een terwijl zij naar TV zat te kijken. Helaas geen foto.

Vivianne toonde me ook het genadebrood van ouder worden. Ze had er geen boodschap aan wat anderen van haar vonden. Heerlijk voor een soms nog wel ijdeltuit als ik.

Ik wilde haar betalen. Zij zei: Geef wat je missen kan. Ik kon wel wat missen natuurlijk.
Ik geef eerder wat te veel dan te weinig. 

Op deze reis ontdek ik steeds meer de waarde van een ontmoeting.

Het moeten  is eraf  in een ont- moeting.

Gerrit-Jan geeft college
in de Kathedraal van Reims.

Gerrit- Jan ( inmiddels een goede vriend van me ) kwam me nog bezoeken in Reims op de terugweg naar huis. Het werk roept.

Gerrit-Jan is een historicus tevens atheist op reformatorische grondslag. Ik heb college van hem gehad in de Kathedraal van Reims.

Hij citeerde dominee Harry Kuitert :  "Alle spreken over Boven komt van beneden. Ook de uitspraak dat iets van Boven komt "
Deze uitspraak past wel in dit blog van een ongelovige gelovige.
Mijn nieuwe overbuurman Kees de dominee vertelde ik dat: Ik wel regelmatig twijfel aan het bestaan van God. Hij zei : Prima, anders geloof je niet. Dan weet je het zeker...

Dit is het echte herkenningsteken van
de Via Francigena.
Trouwens wel wat minder bewegwijzerd
dat de Camino.

Ik verlang naar verkoeling. Wie niet ?