Vergeven.

Giana uit Bologna plus hond
and me.

Deze ontmoeting heeft indruk op me gemaakt. Giana leeft op straat samen met haar hond. Ze zat daar en enkele uren later zat ze er nog. In Pavia. Mooie Universiteitsstad. Een van de oudste universiteiten van Europa.

Ik dacht; ik doe al gek dus waarom geen gesprek met Giana. Het werd een leuk gesprek. Ze was zichtbaar ontroerd, dat ik naast haar kwam zitten. Haar hond was heel lief. Zulk een hond kent zijn plek. Hij weet dat zijn territorium klein is. Onderwijl is zijn vrijheid met deze dappere vrouw ongekend groot. Wat een verschil met al die bange/ agressieve honden, die me aanblaffen als ik voorbij loop.

Giana was op straat gezet door haar toenmalige vriend en leeft sindsdien op straat. Ze krijgt een kleine uitkering van 300 euro per maand en heeft een donatie bakje naast haar staan. Blauw. 

We hadden het erover, dat een fotograaf altijd achter de camera staat/zit en zelden ervoor.

In die zin waren we even gelijkwaardig. Ze kijkt naar de maatschappij vanuit de "underdog "positie nota bene samen met haar dog en ik loop en schrijf blogs ook vanuit de veilige achter de camerapositie. 

We namen hartelijk afscheid van elkaar natuurlijk na een kleine donatie van mij.

Ik sprak de hoop uit, dat ze zich weer kwetsbaar op gaat stellen in het aandurft de maatschappij weer in te stappen met als risico, dat ze mogelijk weer gekwetst wordt. That 's life.  Ik zag een traantje.

Russische bewegwijzering
Midden in Italia.

Ook veel indruk maakte Maral op me. Ze is Armeense. We hebben samen een paar dagen opgetrokken.

Ik hoorde dat ze Armeense is en dacht:  doe eens leuk en begon over vergeven. Ze ontplofte.

Ze wil onherkenbaar in beeld. Andere naam dus. Haar voorouders woonden in wat nu Oost-Turkije is. Ze zijn daar systematisch uitgemoord. De Turken waren de architecten en de Koerden de beulen doceerde ze. Koerden waren heel arm en kregen de huizen en andere bezittingen van de Armenen, nadat ze hun beulswerk in opdracht hadden uitgevoerd.

Zelf groeide ze op in Bakoe; hoofdstad Azerbeidzjan waar ook een variant van Turks gesproken wordt. (Ze woont nu in de USA. Ze is ingenieur. Haar ouders wonen in Rusland )

Ook in Azerbeidzjan werden de Armenen verjaagd in de 2e helft van de vorige eeuw.

Ze zei : "Wij zijn opgevoed met de andere wang toekeren" en vergevingsgezind zijn, maar zijn afgeslacht. Om onze Christelijke waarden worden we uitgelachen. Zij begrijpen alleen oog om oog en tand om tand.  In Bakoe sliep ik met een bijl naast mijn bed. In die tijd ( 1988-1994 ) werden iedere dag/ nacht Armenen vermoord. Inmiddels woont er geen Armeen meer in Azerbeidzjan. 

Kortom ik was weer eens te snel. Alleen slachtoffers kunnen vergeven. Foutje dus. 

Een krans voor de gevallenen met een Turkse afzender redt het nog niet bij de jaarlijkse herdenking van deze genocide in Jerevan. 

Kan Turkije beter voorlopig nog niet doen. Erkenning van deze misdaad zou een mooi begin kunnen zijn.

Ook in het kader van Chrislam zou dit een grote stap vooruit zijn.

Ook Nederland heeft moeite met het erkennen van zijn misdragingen in het verleden. 

Denk aan het gedoe met "Zwarte Piet ". Waar OVERduidelijk een relatie is met de slavenhandel.( Piet het slaafje van de Sint )

en ook de oorlogsmisdaden die wij begaan hebben tijdens de politionele acties in Indonesie.

Excuses zijn voorzichtig gemaakt. Met de nadruk op voorzichtig. 

Ook Europa met Afrika als wingewest met bloed aan onze handen gedurende meer dan 300 jaar blijft hangen in het verwijt, dat de Afrikanen massaal deze kant op komen. Dat wij/Europa dat zelf veroorzaakt hebben, daar willen we niet aan. We bouwen liever muren/  Europese grenspolitie en stemmen op xenofobe partijen. 

Ongelooflijk toch dat er in het werelddeel van koffie en cacao geen chocolade of koffiebranderij te vinden is.  En dat de eindproducten en grote winsten elders gemaakt worden.

Dat er in Afrika geen high tech bedrijven zijn en dat de eerste Afrikaanse auto nog van de band moet gaan rollen. Het zou mooi zijn als dat elektrische auto's worden.  Hoogste tijd voor Europa zijn schuld te gaan inlossen = het Marshallplan voor Afrika uit te gaan voeren.

17 september Orio Litta
Schitterend pelgrimsverblijf
Donatieve bijdrage.
Ongeloveloos.

De Michaelskerk van Pavia.
De kerk is minimaal 1000 jaar oud. Longobarden.

Het labirinth van Pavia
Dit is een scholingsweg ,die teruggaat naar Kreta en het oude Griekenland.
Theseus gaat de strijd aan met de Minotaurus.
Hij vindt hem in het midden van het labirinth.
De draad van Ariadne is zijn reddingsboei.
De Minotaurus wordt verslagen.
De koningmens overwint de natuurmens.
Deze strijd zit in iedere man.
We noemen dat beschaving.

Aartsengel Michael

St. Michaelskerk in Pavia
De mooiste kerk, die ik tot nu toe bezocht heb.
En het zijn er al vele 10 tallen !

Nog een ornament
Michaelskerk

Kaars opgestoken voor Michael.

Michael is een van de 4 belangrijke aartsengelen. Naast Gabriel ( Djibril in Islam) Uriel en Raphael.

Van Michael wordt gezegd, dat hij de mensheid helpt om bewustzijn te ontwikkelen.

Bewust-zijn betekent, dat we zelfkennis opdoen. En durven ons open te stellen voor feedback.

( kwetsbaar opstellen )  Dat geldt voor landen/ zie boven en eerdere blogs en ook voor mensen en in het bijzonder voor mezelf !

Dit brengt me op een beweegreden/ motivatie. Dat is, dat ik leer van de fouten , die ik in mijn leven gemaakt heb, zonder in een verlammend schuldgevoel te schieten.

Ik heb reeds veel inspiratie opgedaan , dankzij de vele ontmoetingen en op deze reis van mijn leven.

"Als je jezelf wilt leren kennen, leer dan de wereld kennen.  

 Als je de wereld wil leren kennen leer dan jezelf kennen " 

Rudolf Steiner, filosoof.

3 dagen geleden met Renaud en Rosa.
Parijzenaars die vanaf dat de kinderen er waren in de Alpen wonen.
Zij is verpleegkundige en hij was postbode.
Renaud is een oermens.
Op de latten ; montainbike en samen veel lopen.
Hun kinderen hebben het getroffen met zulke ouders.
Hun huis./ paradijs.  Renaud maakt alles zelf.
Komend jaar met de kids gespaard en naar Japan.
Jongste zoon zit op de filmacademie in Straatsburg.
Mijn algemene ontwikkeling is goed te noemen.
In gesprek met Renaud werd ik bescheiden!

Arrivederci !