Bang en ook bang

Lambert loopt heel wat af de laatste tijd

Het Wapen van Utrecht ( zie boom )

Mijn paniekstoornis was reeds bekend bij mijn oud-collega's van Werk en Inkomen Gemeente 

Utrecht. Ze hebben de hele route van Utrecht tot Maastricht voor me bewegwijzerd . De schatten !

Verhaaltje. 

Het was tijd voor een break. Doordeweekse dag . Bospaviljoen  waar anders allemaal Stella elektrische fietsen en Human Nature unisex stellen koffie met appelgebak eten was gesloten. 

Allemaal stoelen en tafels voor mezelf in een Bos en Duin achtige omgeving .  ( Villadorp bij Zeist) 

Ik zit daar bij te komen van een oprisping van mijn erotomane 5 B (  Borsten; Billen ; Benen; Belgisch; Bier) dwangstoornis. De stoornis begon net wat weg te zakken; komt daar een plm 30 jarige dame  met  een jonge bankschroefpittbullachtige hond aangelopen. Tussen haakjes. Op een later moment ga ik jullie met nu reeds voorpret wat meer over mijn andere dwang- en angststoornissen vertellen. 

En ze begint een praatje met me. Of ik een bril verloren was. Nota Bene een damesbril met jampotglazen. Nee dus. Was ik niet verloren. Ik heb de bril gelukkig niet voorzien van vingerafdrukken van mij. Stel dat haar hond...

Ze gaat na mijn ontkenning verder met de toenadering.

" Ik kom hier vaak". Zei ze. Ze was een opvallende verschijning met roze haar dat er deels uitgegroeid was. 

Ze droeg een jellaba  ( de profeet kan gerust zijn: mijn erotomane dwangstoornis bleef  kalm verder slapen )  met een Westerse imprint. 

" Ze is een schat " vertelde ze me duidend op haar hond.

Ik negeerde de hond volledig. Bang als ik was van deze soort.

" Ik heb haar nu een jaar. Ze was eerst van mijn zus. Die is er niet meer. Aan het hart. De dokter had haar aangeraden een hond te nemen. Goed voor de beweging.

Heeft maar 3 maanden geduurd. Nu heb ik haar. Ook wel goed voor mij. Ik"@ heb namelijk ook wel wat overgewicht. "  Had ik dankzij de Hollandse jellaba nog niet gezien..

Ik vertelde haar, dat ik bang ben van dit soort ( pitbull- achtige) honden

Ze zei : " Nergens voor nodig. Zij is ook bang ". Want ook de hond heeft veel meegemaakt. Haar eerste baas ( het zal niet toch een man geweest zijn: wel dus ) heeft haar ook mishandeld . Ik loog :
 " Oh dat komt goed uit alletwee bang "
Ik wilde natuurlijk zeggen, dat als haar hond en ik bang zijn, het snel misgaat. Minimaal een van beiden een foutje in het DNA. Dat is ontploffingsgevaar. (Waarschijnlijk 2 keer DNA foutjes overigens )
We beëindigden onze ontmoeting. Even later kwam ze samen met haar schat op de voorbank van haar maatschappelijk in wijde kring inmiddels als normaal bevonden Stadstraktor voorbij rijden. We begroeten elkaar.
Ik staarde nog wat in het bos en reisde ook verder.